Balat Sibuyas

Photo courtesy of Astrologiantaika: http://astrologiantaika.files.wordpress.com/2010/07/peeling_onions.jpg

Sa tuwing nagchachat ako dati, naaalala ko yung pinaka-ayaw kong mga tanong: ASL? Stats? Pic?

Sa tatlong yan, mas tanggap ko pa siguro ang ASL.  Mas malamang na makakasundo mo ang kalapit mo lang ng edad.  Ang S naman ay medyo redundant.  Kung babae yan, kahit "bi" kuno ang kausap mo, malamang di na kakausapin yan.  Yung location naman ay para sa mga taong naghahanap ng sense of convenience.  Kumbaga, pag mas malapit, mas okay kasi solb sa pamasahe.  O kung mas malayo, mas okay, para maiwasan ang mga kakilala.

Dumako naman tayo sa stats.  Di ko nga maisip sino nakaimbento nito eh.  Hango kaya ito sa vital statistics?  Kung ganun, di ko alam ang chest at hip measurements ko, so malamang di ko mabibigay.  Pero, generally, ang sagot dito ay height, weight, body build.  Minsan, may complexion pa.  Ako ay isa sa mga taong partikular sa height, pero hindi sa body build.  Pero minsan, pinapalampas ko rin naman ang may koneksyon sa akin.

Ang pinaka-ayaw ko sa lahat ay ang pic.  Siguro lumaki kasi ako sa panahon kung kelan di pa uso ang hingian ng pic sa chat.  Pero naniniwala din kasi ako na para masabing tunay akong discreet, di ko pinapamayagpag ang aking pic.  Lalo na sa kung kani-kanino lang.  At lalo na sa taong di naman magiging parte ng buhay ko pagkatapos ng pag-uusap namin.  May reputasyon akong pinangangalagaan kaya.  Chos! 

--------------------------------------------------

Ang pinaka-ayaw ko sa pagiging bading ay ang pagiging superficial natin.  Kung iisipin ko, siguro angkin na rin ito sa ating pagkalalaki na mas biswal ang ating mga taste.  Pero siguro, iniisip ko na dapat ang magiging kapartner ko ay may utak naman para malampasan ang ganitong klaseng prejudice.

Hindi ko masasabing pangit ako.  At ayokong sabihing may hitsura ako.  Please lang.  Ang point ko lang dito ay, gusto ko yung tipong partner na nakakaintindi na, oo, di nga ako pangit, pero bonus na yun kasi ang gusto niya sa akin ay yung kabuuan kong katauhan.  Kasi, pagdating ng ilang taon, tatanda din naman ako.  Papangit ang katawan ko.  Pero ang katauhan ko, hinding hindi magbabago.  At gayunpaman, kahit may mga mas batang mas maganda ang katawan, at mas maayos ang hitsura sa akin, pipiliin niya pa rin ako kasi nga, hindi siya tumitingin sa pisikal.

Pero ang partner na hinahangad ko siguro ay isang ilusyon lamang.  O sadyang karamihan talaga sa atin ay walang long-term mindset.  Panay libog lang ang pinaiiral.

--------------------------------------------------

Nung isa sa mga huli kong pagchachat, may nanghingi ng pic ko.  Ayoko bigyan.  Sabi niya, "Gusto ko lang naman makita ang hitsura ng kausap ko eh."

Sabi ko sa kanya, "Isipin mo na lang na pangit ako.  Kakausapin mo pa ba ako?"

At di na nga siya nagreply.  Sabi ko, sa loob loob ko, "It's his loss."

Siguro, darating din naman ang point na ang mga makakausap ko na ay di na kasing superficial.  Pero saka pa yun pag kulubot na sila at wala na silang ibang choice.  Ayoko pang umabot nang ganun bago ako maghanap.  Ngayon pa lang, ready na ko.  Sa tingin ko, at least.  Pero wala talagang dumarating eh.  Kaya hanggang labas na lang muna ako ng sama ng loob ko rito.  Para pagdating niya, wala na talaga akong issues.  At sana, pag nangyari yun, tuloy-tuloy na ito.